powrót do reims

"Powrót do Reims", reż. K. Kalwat, Nowy Teatrz w Warszawie/Łaźnia Nowa Kraków (2020)

​

 

Dramat zainspirowany książką "Powrót do Reims" Didiera Eribona.

​

Didier Eribon, pochodzący z przedmieść Reims homoseksualny intelektualista uciekł z rodzinnego miasta, by móc ujawnić swoją orientację i dokonać społecznego awansu. Wyjazd do Paryża umożliwił Eribonowi eksplorację homoseksualnej tożsamości, konserwując jednak, mimo wyznawanych lewicowych wartości, wstyd związany z robotniczym pochodzeniem jego rodziny. Dopiero śmierć ojca wywołała w nim potrzebę powrotu w rodzinne strony i zrewidowania swojej tożsamości klasowej. To doświadczenie zainspirowało go do napisania Powrotu do Reims. Książka z miejsca stała się bestsellerem. Polski przekład z 2019 roku momentalnie uzyskał status publikacji kultowej, opisującej doświadczenie analogiczne do doświadczenia pokolenia ustrojowej transformacji: osób, które w pierwszym pokoleniu dokonały rzeczywistego lub pozornego awansu społecznego dzięki migracji do dużych miast i ukończeniu studiów wyższych. Pokolenia, dla którego pochodzenie staje się wstydliwą, wypieraną tajemnicą.

Dramat, przyjmujący formę spotkania z Didierem Eribonem, stara się przyjrzeć opisanym w książce mechanizmom i postawić pytanie o ich aktualność tu i teraz.

​

The play based on the Didier Eribon's book "Returining to Reims"

​

Didier Eribon, a homosexual French thinker, escaped his home city, Reims, to pursue his career and to be able to come out with his sexual orientation. His arrival in Paris allowed him to explore his own identity, but on the other hand made him hide his working-class origin and shame of his initial social status. It was the death of Eribon's father that made him revisit his family and write "Returning to Reims". The book became a publishig phenomenon, addressing a number of issues: those of shame related to ones economical and cultural background; exploration of one's sexual orientation and the political situation of France, where right-winged politicians managed to gain support of working-class voters who withdrew their support for the political Left.

The play is written in a format of a TV debate, where Didier Eribon is interviewed by two journalists. During the transmission the writer becomes more and more disillusioned with the narratives proposed by the television, the spectators become the wittnesses of his sudden radicalization.