Nie ma spektaklu bez widza. Widz jest współtwórcą przedstawienia. Czy nie jest zatem tak, że to sam widz może zdecydować, co jest przedstawieniem, przez sam fakt patrzenia?
Staruszki na balkonach. Kelnerka śledząca klientkę restauracji. Dwoje ludzi na placu zabaw przyglądający się dzieciom. Lekarka i pacjent badający się nawzajem. Ksiądz i przewodniczka obserwujący ludzi zgromadzonych w kościele. Kobieta, która czuje się niewidzialna i jej blogowe alter ego. Nawet nie spodziewacie się, jak wielką macie widownię.